وقت طلاست: وَ الْعَصْرِ، إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا.
اگر زمان فقط چند دقیقه به عقب بر میگشت، هنگام زلزله انسانها زیر آوار جان نمی باختند،
دست کارگری که زیر گیوتین قطع شده،دیگر قطع نمی شد.
شناگری که در آب خفه شده، زنده می شد. افرادی که در یک تصادف جان باختند زنده می شدند و …
وقت طلاست:بخاطر این است که گرانترین شیء در جهان طلا است وگرنه متاسفانه زمان با هیچ قیمتی به عقب بر نمی گردد.
بخاطر همین است که خداوند در این سوره.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ: وَ الْعَصْرِ (۱) إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ (۲)
إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ.
به زمان سوگند یاد می کند، که انسانها همه در خسرانند.
وقتی دست انسانی به خاطر بی احتیاطی زیر دستگاه گیوتین و یا اره قطع می شود.
اگر زمان فقط یک دقیقه به عقب برمی گشت ، مطمئناً دستش قطع نمی شد.
اگر زمان فقط یک دقیقه به عقب برمی گشت. فردی که از بالای کوه، ساختمان سقوط کرده، دیگر سقوط نمی کرد.
اگر زمان فقط چند دقیقه به عقب برمی گشت.
اتوبوسی که با ۴۰ مسافر تصادف کرده و دهها نفر کشته شده اد، دیگر تصادف نمی کرد.
و هزاران اما و اگرهای دیگر.
هستند انسانهای زیادی، زمانی که به سن پیری می رسند حاضرند هرچه دارند فدا کنند تا به سن جوانی برگردند
و از دهها درد و رنج پیری نجات پیدا کنند، اما امکان ندارد.
شاید گفته شود، یک انسان فقیر چه چیزی برای از دست دادن دارد که خسارت هم بدهد.
خداوند ۲ نوع سرمایه مجانی در اختیار انسان قرار داده که قدرش را نمی داند.
- هر انسانی دارای ۲چشم ، ۲گوش ، ۲کلیه ، ۲دست، ۲پا، ۳۲دندان، قلب، جگر، ریه، سر و…. است
- که هرکدام میلیاردها ارزش دارد.
کدام انسان حاضر است در ازای دهها میلیارد تومان ۲دستش را قطع کنند.
کدام انسان حاضر است در ازای دهها میلیارد تومان ۲پایش را قطع کنند.
کدام انسان حاضر است در ازای دهها میلیارد تومان ۲چشم ویا ۲ گوش ،قلب، کلیه، جگر، سر و…را ازش بگیرند.
حالا حساب کنید کلیه اعضاء انسان و به عباریت دیگر سلامتی انسان چه سرمایه عظیمی است که در اختیار دارد و بازهم می نالد.
- خلاقیت و اختراع ادیسون چند می ارزد؟ مسلماً هیچ کس قادر بر قیمت کذاشتن بر آن نیست.
اختراعات، اینشتاین، ابوعلی سینا، ملا صدرا، پاستور و مندلیف، فیثاغورث
و مختراعان رادیو، تلویزیون، موبایل، قطار، ماشین، هواپیما، کاغذ، ماشینهای جاپ و صدها نوع اختراعات دیگر.
یک هواپیما، صدها انسان را ظرف یکساعت از کشوری به کشور دیگر می رساند که پای پیاده چندین ماه زمان لازم دارد.
یک بیل میکانیکی ، یک تراکتور ، یک کمباین ، یک کامیون و یک لودر هر کدام به اندازه صدها نفر کارآئی دارند.
که محصول اختراعات همین انسانها هستند.
انسانهائی که از استعدادهای خدادادی خود استفاده میکند، صدها، هزاران، میلیونها بلکه میلیاردها انسان از دسترنج او بهره مند میشوند.
یک دستگاه چاپ هزاران کتاب را که برای نوشتنش سالها طول می کشد، ظزف یکروز چاپ می کند.
اگر رادیو، تلویزیون، سیستمهای ضبط و آمپلی فایرها نبودند چگونه سخنرانان و گویندگان می توانستند.
صدای خود را ضبط و یا هزاران کیلومترها آنطرف تر به گوش دیگران برسانند.
گفته میشود: زمانیگه پیامبر(ص) در قدیر خم علی (ع) را به جانشینی منصوب کردند ۱۰ها نفر بین جمعیت ایستاده بودند.
تا جملات پیامبر را به جمعیت برسانند در حالیکه امروزه بوسیله سیستمهای صوتی صدای گوینده به ملیونها نفر می رسد.
یک موبایل، فرد مورد نظر را از بین میلیاردها انسان، در دور دست ترین نقاط کره خاکی.
و حتی در جنگل های آمازون پیدا کرده و شما را به او متصل میکند.
آیا همه اینها غیر از حاصل تلاش انسان و دست آوردهای علمی اوست .
و آیا کدام دین به اندازه اسلام برای علم ارزش قائل شده است.
پیامبر اکرم میفرماید: اطلب العلم ولو بالسین(چین) علم را بیاموزید حتی اگر در چین که دورترین نقطه در آنزمان بوده.
باز میفرماید: یکساعت دنبال علم رفتن برتر از ۷۰ سال عبادت است.
پیامبر اکرم (ص): اسیر را در ازای آموزش ۱۰ نفر از اصحاب آزاد میکردند.
ارزش علم بقدری است که خداوند تبارک و تعالی به قلم و آنچه می نویسد سوگند یاد میکند. ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا یَسْطُرُونَ.
آیا این سرمایه عظیم فکر و استعداد و خلاقیت در وجود همه انسانها به ودیعه گذاشته نشده، و فقط عده محدودی از آن برخوردارند.
اکثر انسانها این سرمایه عظیم خدادادی را که به مثابه کارخانه ای بسیار عظیم و گرانقیمت است، را تعطیل کرده و جلو آن به سیگار فروشی و یا بساطی پهن کرده و کالاهای کم ارزش میفروشد. و یا اینکه بعضیها به گدائی و بعضیها به دزدی مشغولند.
ایکاش: قدر ارزش و بهای خود و عمر خود را بدانیم و از این سرمایه عظیم بنحو احسن استفاده کنیم و اجازه ندهیم مجانی و یا به بهای اندک از دستمان برود.
آیا اگر انسانی اتوبوسی نو بقیمت ۴۰۰،۵۰۰ میلیون تومان بخرد و آنرا در بیایان و در آفتاب بلا استفاده پارک کند در باره او نخواهند گفت که دیوانه است اما انسانی که اینهمه سرمایه خدادادی را بیهوده هدر می دهد می تواند خود را اشرف مخلوقات بداند.
بطور کل میتوان ارزش انسانها را به میزان خدمات و بهره ای که به سایر انسانها و بشریت می رسانند تعریف کرد.
ارزش انسان = نفعی که از انسانها می برد – نفعی که به انسانها می رساند.
